پینگ پنگ مانند بسیاری ورزش های دیگر احتمالا برای اولین بار با وسایل و تجهیزات ابتدایی و سر هم بندی شده به عنوان یک سرگر می اجتماعی ساده در اواخر قرن نوزدهم در انگلستان بازی می شده است.این بازی که بر گرفته از بازی تنیس قرون وسطایی است با همین نام امروزی ونام های مختلف تجاری همچون گسیما(gosshima,1891) و ویف واف(whiff-waff) همراه با بازی بدمینتون و تنیس روی چمن در اواخر قرن نوزدهم بسیار محبوب بودند و بعد از این که عنوان پینگ پنگ(با پیروی از صدای ایجاد شده از برخورد توپ با میز و راکت با پوست بره تو خالی که در آن زمان متداول بود)توسط می جکس و پسرانش در سال1900 به ثبت رسید این بازی با شور و شوق بسیاری رایج شد.

گزارشی که در سال 1903 منتشر شد الزامات جدیدی را در مورد پوشیدن لباس مناسب و پیراهن رسمی برای مردان و زنان چگونگی گرفتن راکت به شیوه ی قلمی(pen holder)و نکات مختصری پیرامون جنس رویه های عاج دار و تاکتیک های مختلف اعلام کرده بود.این بازی به سرعت به ایالات متحده وارد شد و احتمالا اولین وسایل بازی ساخته شده در سال 1887 در آنجا تولید گردید.این بازی در سال های 10-1905 در اروپای مرکزی محبوب بود و قبل از هر تغییر و اصلاحی با تفسیر و شرح ویژه ای به ژاپن معرفی شد که بعد ها از ژاپن به چین و کره گسترش یافت.

در طول شصت سال آتی پینگ پنگ به ورزش جهان شمول تبدیل شده و احتمالا چهل میلیون بازیکن رقابتی این بازی را تمرین می کردند و میلیون ها بار به صورت غیر جدی بازی شد.با وجود این خود بازی در اصل روز های ابتدایی آن تغییر چندانی نکرده است اگر چه سریع تر ماهرانه تر و دشوار تر از تنها بیست سال پیش است.